|
Mahamudra Gendyn Rinpocze
ISBN: 83-917431-8-7 |
 |
Lama Gendyn Rinpocze (1918-1997) wybitny mistrz buddyjski ze szkoły Kagju studiował i praktykował medytacje pod kierunkiem najznamienitszych nauczycieli tej szkoły. Po najeździe Chińczyków na Tybet w 1959 roku Gendyn Rinpocze przedostał się do Indii. Później kierował klasztorem w Butanie. Odbywał wieloletnie odosobnienia medytacyjne. W roku 1975 na prośbę J.Ś. XVI Karmapy osiedlił się w Francji, gdzie założył i prowadził klasztor Dhagpo Kagju Ling, poświęcając się nauczaniu ludzi Zachodu.
Książka "Mahamudra" Lamy Gendyna Rinpoczego przedstawia podstawy nauk o naturze umysłu, które są szczególnie popularne w szkołach Kagju i Ningma buddyzmu tybetańskiego. Jest to ważna lektura zarówno dla zaawansowanych, jak i początkujących adeptów buddyzmu, a nawet dal ludzie nieinteresujących się buddyzmem. Czytelnik znajdzie tu cenne wskazówki, jak żyć pełniej i bardziej szczęśliwie, jak zachować się w obliczu śmierci. Bezpośredni, ciepły i przejrzysty styl nauczania Lamy Gendyna Rinpoczego sprawia, że książka ta nie pozostawia nikogo obojętnym - jest darem oświeconego mistrza tybetańskiego dla nas wszystkich.
Umysł
Umysł jest jedyną podstawą, z której pojawiają się pomieszanie i mądrość, samsara i nirwana, zależnie od tego czy pozostaje on w ignorancji, czy urzeczywistnia naturę przebudzenia. Musimy więc jasno zrozumieć, czym jest umysł, by móc urzeczywistnić jego naturę.
Czym jest umysł? Umysł jest tym, co tworzy myśli. Czasami jest bardzo aktywny, czasami spokojny, czasami szczęśliwy, czasami nieszczęśliwy, czasami łagodny, czasami gwałtowny. Tym wszystkim jest umysł, a mimo to nie jest tym. Gdy szukamy umysłu, nie znajdujemy niczego, gdy go obserwujemy, nie widzimy nic, gdy go analizujemy, nic nie zostaje. Jeśli chcemy go złapać, nie chwytamy nic, jeśli chcemy go odrzucić, on nie odchodzi, jeśli chcemy go zatrzymać, nie pozostaje. Gdy chcemy zjednoczyć go z czymś, on się nie łączy, gdy chcemy go oddzielić, on się nie rozdziela, gdy usiłujemy wziąć jedną jego część, on się nie dzieli. Nie można go poznać przez obserwację, nie można go wyjaśnić przez pokazanie go. Nie da się go przedstawić za pomocą żadnego wyobrażenia, nie można zawrzeć go w żadnej definicji, a mimo to nie zaprzecza on żadnej z nich. Umysł jest ponad wszelką myślą, wszelkim wyrazem, wszelkim odzwierciedleniem. Jest niepojęty, niewyrażalny, niewypowiadalny. Kiedy chcemy go zobaczyć, nie jesteśmy w stanie, gdyż umysł nie posiada kształtu, koloru ani cech. Gdy go poznajemy, nic nie zostaje poznane, gdyż umysł nie stanowi przedmiotu poznania. Gdy go urzeczywistniamy, nic nie zostaje urzeczywistnione, gdyż nie ma podmiotu, który by coś urzeczywistniał. Nie możemy znaleźć nic, o czym dałoby się powiedzieć, że jest umysłem. Umysł nie ma nóg, a jednak może przemieszczać się w każde miejsce. Umysł nie ma oczu, a jednak może widzieć wszystko. Umysł nie ma kształtu, a jednak może spełniać wszystkie działania.
Jak więc zdefiniować umysł? Nie możemy powiedzieć, że istnieje, ponieważ nie widzą go nawet istoty przebudzone, buddowie. Nie możemy powiedzieć, że nie istnieje, gdyż jest on podstawą wszystkich zjawisk, nirwany i samsary. W rzeczywistości jest on ponad wszelkimi mentalnymi przedstawieniami istnienia i nieistnienia, w obu na raz, lub w żadnym z nich. Ponieważ umysł przekracza myśl, nie może w żaden sposób zostać przez nią określony. Dlatego nazywamy go Wielkim Środkiem, gdyż znajduje się daleko od wszelkich krańców. Jeśli nie możemy zrozumieć go poprzez żadną koncepcję, w jaki sposób mamy go poznać? Jedynym sposobem urzeczywistnienia natury umysłu jest medytacyjne wchłonięcie, samadhi, prowadzące do bezpośredniego, ponadrozumowego widzenia esencji wszystkich rzeczy. Jedynie to bezpośrednie postrzeganie pozwala na odcięcie wszystkich wątpliwości dotyczących istnienia lub nieistnienia umysłu i przekroczenie wszelkich koncepcji na temat tego, czym on jest, a czym nie jest. Dlatego właśnie medytacja jest sercem duchowej nauki.
|
© for the Polish edition by Wydawnictwo "A", 2004. |
