|
Jakiego szczęścia szukasz?
XVII Karmapa Trinlej Thaje Dordże |
 |
|
|
Drodzy przyjaciele,
Jak wiele tak naprawdę wiemy o szczęściu? Z buddyjskiej perspektywy wszystkie czujące istoty, w tym zwierzęta, poszukują szczęścia. Podświadomie dążymy do szczęścia – nawet jeśli wielu z nas nie wie dokładnie czym ono jest i jak je osiągnąć.
Z buddyjskiej perspektywy są dwa rodzaje szczęścia: emocjonalne i ponadczasowe. Emocjonalnym szczęściem byłoby tu ogrzanie się, gdy jest zimno, zarabianie pieniędzy, zdobywanie pozycji czy statusu. Chociaż w tym „światowym” szczęściu nie ma niczego zdrożnego, gdy dobrze mu się przyjrzymy być może dostrzeżemy, że wszystkie te przykłady z natury są nietrwałe. Emocjonalne szczęście nie trwa wiecznie. Dlatego tak ważne jest poszukiwanie ponadczasowego szczęścia.
Ponadczasowe szczęście
Ponadczasowe szczęście wypływa ze zrozumienia naszych własnych, wrodzonych właściwości, takich jak współczucie czy miłująca dobroć oraz rozwijanie mądrości, zrozumienia naszej prawdziwej natury. Gdy pochylimy się nad naturą tego typu szczęścia, odnajdziemy coś niezmiennego, trwałego – tym samym wartego poszukiwań.Być może idea „ponadczasowego szczęścia” nie zawsze będzie jasna. Jesteśmy przecież tak blisko związani z emocjonalnym szczęściem, codziennie jest dla nas źródłem natychmiastowej gratyfikacji. Ponadczasowe szczęście brzmi dobrze, wręcz świetnie, ale czy je widać, czy w ogóle można je osiągnąć w życiu codziennym? Jak najbardziej, można.
Szczęście w rodzinie
Moja świętej pamięci babcia wiodła proste życie, była matką mojego ojca. Jednak zawsze pamiętać będę jak żyła, ponieważ być może jest ona dla mnie najważniejszym przykładem ponadczasowego szczęścia. Nie miała żadnych odpowiedzialności, które uznać by można za „niecodzienne” czy „z pierwszych stron gazet” – była po prostu matką, emanowała miłującą dobrocią, kultywowała również pozostałe dobre cechy swego umysłu i życia. Na jej przykładzie wyraźnie widziałem, że bez względu na to, z kim by nie miała do czynienia, w jakiej sytuacji by się nie znajdowała, jej postawa wobec życia była niezmienna. Każdego, kogo spotkała darzyła miłością i opieką, jak matka. Można było to wyraźnie, bezpośrednio zobaczyć i usłyszeć. Wszystkie jej słowa były niesłychanie ciepłe i łagodne. Oczywiście wszystkie te właściwości wypływały z jej własnej świadomości.Jako Karmapa jestem oczywiście osobą duchowną, jednak bardzo wiele mogę nauczyć się ze sposobu, w jaki wiodła swoje życie, z jej postawy do świata. Jest to dla mnie cenne wspomnienie, ponieważ przypomina, że ponadczasowe szczęście obecne jest w nas wszystkich. Szczęście, którego szukamy już tu jest. Przykład mojej babci zawsze mi pomaga, przywraca uśmiech na twarzy i w sercu.
Budda i szczęście
Jestem pewien, że każdy z Was nosi w pamięci podobne doświadczenia i wspomnienia. Z buddyjskiej perspektywy potencjał, nasiono i najwyższa jakość prawdziwego szczęścia czy oświecenia są już obecne w centrum każdej czującej istoty.Dlatego ważne jest, by nie sądzić, że ponadczasowe szczęście jest czymś odległym czy nieosiągalnym, lub czymś, co kultywujemy jedynie od święta, a przez resztę roku trzymamy w szufladzie. Ponadczasowe szczęście jest czymś, w co naprawdę możemy się zaangażować, wziąć w nim udział, bez względu na to, jaki tryb życia wiedziemy, czy w jakich warunkach się znajdujemy. Najpierw jednak musimy je w ogóle dostrzec.
Pożytek z wykonania pierwszego kroku na drodze do osiągnięcia ponadczasowego szczęścia widać już w samym słowie „ponadczasowe”. Z buddyjskiej perspektywy pożytek z tego płynący od samego początku jest szlachetny, dobry i pełen zalet. Jest szlachetny, dobry i pełen zalet w środku. Jest też szlachetny, dobry i pełen zalet na końcu – nie tylko w tym życiu, nie tylko później, lecz do samego końca, czyli chwili w której w pełni urzeczywistnimy ponadczasowe szczęście.
Z buddyjskiego punktu widzenia najlepszym przykładem owego niezmiennego szczęścia jest Budda. Budda znaczy „oświecona istota” – ktoś w pełni przebudzony. Jeśli przyjrzymy się temu, w jaki sposób poszukiwał i ostatecznie odnalazł ponadczasowe szczęście, to okazuje się, że dziś robimy to samo: zastanawiamy się i badamy przyczyny oraz warunki dla pojawienia się szczęścia.
Badanie szczęścia
Rzeczywiście zgłębić naturę szczęścia możemy jedynie wtedy, jeśli spojrzymy w głąb siebie samych: jacy jesteśmy, jak żyjemy, jak się na co dzień zachowujemy, jakie mamy nawyki. W ten sposób lepiej rozumiemy siebie samych. Gdy lepiej zrozumiemy siebie, zaczniemy lepiej rozumieć innych.Wszyscy dysponujemy kluczowymi właściwościami umożliwiającymi osiągnięcie szczęścia, wszyscy dzielimy ten potencjał – po prostu dlatego, że wszyscy mamy świadomość. Wszyscy mamy to samo życzenie i aspiracje, ponieważ wszyscy szukamy szczęścia.
Jeśli przyjrzymy się historii życia Buddy, jasno widzimy, że mógł mieć – i rzeczywiście miał – wszystko, czego możnaby w życiu zapragnąć. Gdy jednak zbadał on swoją sytuację zobaczył, że bez względu na to jak przyjemne czy satysfakcjonujące jego uczucia czy sytuacje by nie były, wszystkie te doświadczenia są przemijające. Zrozumiał, że dążenie do tego typu doświadczeń - które tu nazywamy emocjonalnym szczęściem - nie może być ostatecznym celem czy priorytetem. Dlatego porzucił dotychczasowe życie i udał się na poszukiwanie czegoś trwałego, niezmiennego. To samo praktykują też uczniowie podążający śladami Buddy: rozwijają ponadczasowe szczęście.
Czy musimy zmieniać nagle nasz styl życia, by odnaleźć szczęście? Czy musimy wyrzec się życia i porzucić dotychczasowe przyjemności? Podobne pytania i wątpliwości mogą naturalnie pojawić się nam w głowie. Powiedziałbym, że wszystko to sprowadza się do naszej postawy, pytania jak chcemy przeżyć swe życie. To wszystko zależy od naszych priorytetów, naszego ostatecznego celu. Tak czy owak jeśli naszym priorytetem jest poszukiwanie ostatecznego szczęścia, pierwszą rzeczą którą musimy zrobić jest refleksja.
Pięć minut dziennie
Dobrze jest codziennie zastanowić się nad tym, czego szukamy w życiu, jakie warunki wytwarzamy i jakie metody stosujemy. Jeśli poświęcimy na to kilka minut w naszym napiętym planie dnia świat się nie zawali. Możemy zacząć od pięciu minut dziennie – to niewiele – a sama praktyka nie musi opierać się na intensywnych metodach czy rygorystycznych procedurach. Po prostu siadamy czy stajemy w wygodnym miejscu, w ciszy i spokoju.Następnie po prostu medytujemy czy kontemplujemy, ze spokojnym umysłem i ciałem. Zastanów się nad przeszłymi 24 godzinami – tylko tyle – pomyśl, co się przez ten czas wydarzyło. Zrób to w nie emocjonalny sposób, bez osądzania. Płynie z tego wiele pożytku. Lepiej zrozumiesz siebie, różne ciekawe aspekty swojego życia. Nie tylko wpłynie to pozytywnie na Twoją pamięć i zyskasz przejrzysty ogląd sytuacji, lecz przede wszystkim pomoże Ci zrozumieć siebie i prawdziwą naturę szczęścia.
Zachęcam wszystkich do takiej praktyki. Sam ją wykonuję, gdy tylko mam ku temu możliwość i bez wątpienia jest ona niezmiernie pożyteczna. Pozwala mi dokładnie pojąć gdzie jestem, co doświadczyłem w przeszłości, co z kolei pozwala mi zrozumieć jak potoczyć może się przyszłość, jakie są możliwości. W ten sposób tak prosta praktyka pomaga nam zrozumieć przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Stajemy się pewni siebie i zaczynamy rozumieć, czym jest szczęście.
Mam nadzieję, że słowa te okażą się Wam pomocne. Wyrażam życzenia i modlę się, aby wszystkim nam udało się osiągnąć ponadczasowe szczęście. Modlę się, byśmy wszyscy rozwinęli przejrzystość i odnaleźli warunki pozwalające nam docenić nasz związek. Modlę się, byśmy kultywowali warunki pozwalające urzeczywistnić nasz wrodzony potencjał i związki, które wszyscy dzielimy, takie jak związki rodzinne czy z przyjaciółmi. Modlę się też, byśmy zbudowali w świecie nie tylko szczęście emocjonalne, lecz również ponadczasowe szczęście.
|
Źródło: www.huffingtonpost.co.uk - 12.04.2015 |
